Znamy już wyniki konkursu Scenariuszowego HumanDOC Sript 2017!

Jury w składzie:

dr Kamil Minkner (teoretyk i krytyk filmowy), Dominika Springer (Fundacja HumanDoc), Urszula Martyniszyn (Fundacja HumanDoc),

jednogłośnie przyznało Nagrodę Grand Prix o wartości 20 000 zł

dla Hanny Polak

za scenariusz pt. „Anioły z Sindżaru. Jazydzi – ludobójstwo XXI wieku”.

 Nagrodę dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 

Uzasadnienie werdyktu:
Scenariusz Hanny Polak pt. „Anioły z Sindżaru” to propozycja filmu, która zwraca uwagę zarówno wrażliwością na jednostkowe dramaty i cierpienia, jak również na problematykę społeczno-polityczną. Co więcej oba ty wymiary nie są rozdzielone, ale splecione silnym węzłem na płaszczyźnie filmowej narracji. Dzięki temu, już na poziomie konceptualnym udało się stworzyć przekaz o syndromatycznym współbrzmieniu tego, co indywidualne, lokalne i globalne; tego co zachodnie i wschodnie; tego, co biedne i bogate; tego, co normalne i tego, co traumatyczne; tego, co nasze i obce.

Autorka projektu dowodzi, jak naiwne jest nasze przekonanie, że konflikty gdzieś tam na Bliskim czy Dalekim Wschodzie nie dotyczą nas. Ma to zresztą dwojakie znaczenie. Poza humanistycznym poczuciem wspólnoty z człowiekiem jako takim, jest jeszcze gra interesów ekonomicznych bogatych państw i korporacji, która w dużej mierze zdestabilizowała sytuację w takich krajach, jak Irak, prowadząc do powstania tzw. Państwa Islamskiego. W jednym ze zdań projektu pojawia się pytanie o to, jaka jest cena naszego pełnego baku benzyny, którą tankujemy.

Całość historii wpisana jest w narrację krytyczną i demaskatorską o zapomnianym losie wspólnoty Jazydów w Iraku, a autorka nie kryje, że ważnym celem filmu jest to, żeby w ogóle pokazać większej liczbie osób ich los i w ten sposób im jakoś pomóc. Zarazem, na płaszczyźnie personalnej, autorka dobrała konkretne osoby, kobiety, które szukają sióstr i próbują zawalczyć o ich życie i wolność. Dzięki takiemu wyborowi, mamy szansę zobaczyć pasjonującą, chociaż z tragedią w tle, historię zmagań i walki z przeciwieństwami losu w świecie naznaczonym traumami wojny i ideologiczną indoktrynacją. To bardzo uniwersalny walor całego przekazu, który łączy metaforę z dosłownością: zwykły człowiek idący z determinacją przez piekło na ziemi, ku utraconej dawno normalności. Co ważne – jury doceniło też staranie autorki, by nie ukazywać bohaterek tylko w roli ofiar, lecz aby skupić się na ich heroicznej walce o utraconych bliskich, na pierwszy plan wysuwając tym samym wartości takie jak rodzina, miłość i przyjaźń.

Scenariusz jest bardzo przemyślany konstrukcyjnie, obrazowy i niezwykle emocjonalny, a co ważne, przedstawiony materiał w sposób jednoznaczny ukazuje, że autorka doskonale zna swój temat (czego wyrazem była m.in. obecność w Iraku), zgromadziła bogatą dokumentację zdjęciową oraz przeprowadziła szereg wywiadów z bohaterami. To projekt z czytelną i artystycznie domkniętą wizją, a zarazem otwarty na rozwój pod kątem opowiadanej historii. I przez to, już na poziomie wstępnym budzi autentyczne zaciekawienie.